Ziraat Mühendisliği Platformu

Devekuşları, yetiştiricilerinin paralarını yedi bitirdi

Halkımız devekuşu yiyecek diyorduk. Halkımız devekuşu yemedi. Devekuşları, yetiştiricilerinin parasını yedi.

“Devekuşu eti şöyle iyi, böyle iyidir... Devekuşu yetiştirmek şöyle kârlı, böyle kârlıdır” havası basılınca, “Aman bu fırsatı kaçırmayalım” diyenler, işin aslını astarını araştırmadan” balıklama devekuşu işine girdi.

İsrail’e, Güney Afrika’ya ve Bazı Avrupa Birliği ülkelerine oluk oluk para akıtarak devekuşu anaçlarını ithal ettik. 500 kadar çiftlikte devekuşu yetiştirilmeye başlandı. Devekuşu Yetiştiricileri Derneği Başkanı Prof. Dr. İbrahim Ak’a göre, çiftliklerin yüzde 80’i kapandı. Şimdilerde yaklaşık 100 kadar çiftlikte devekuşu üretiliyor.

Devekuşları en fazla 2.5 m boya, 140-150 kg ağırlığa ulaşan güçlü ve hızlı koşan hayvanlardır. Tekmeleri bir insanı öldürecek güçtedir.

Devekuşunun özelliği yemi hızlı ete dönüştürmesidir. 5 kg yemden 1 kg canlı ağırlık elde edilir. Sığırlara ve koyunlara verilen birçok yemi yer. Kuru ya da yeşil yonca, mısır silajı, fabrika yemi ile de beslenebilir

Değeri anlaşılamadı

Devekuşu 10-14 ayda kesilebilir ağırlığa ulaşır. Bir yaşında 90 kg canlı ağırlıktaki bir devekuşundan 35 kg kemiksiz et elde edilir. Devekuşu etinin özelliği sağlıklı kırmızı et olması, kolesterol ve yağ oranının düşüklüğü ve kalp-damar sağlığı açısından önemli olan “Omega 3” bakımından zengin olmasıdır. Şimdilerde 90 kg canlı bir devekuşunun fiyatı 450 YTL dolayında.
Prof. Dr. İbrahim Ak, devekuşunun diğer et hayvanlarına göre farkını şöyle açıklıyor: Devekuşu yılda 50-100 yumurta yapıyor. Yumurtaların 25-40’ından 42 günde civciv çıkabiliyor. Açık anlatımıyla bir yılda sığırdan 1 döl, koyundan 2 döl alınabilirken devekuşundan en az 25 - 30 döl almak mümkün olabiliyor.

Uludağ Üniversitesi Zıraat Fakültesi’nde bir Devekuşu Araştırma ve Üretim Çiftliği var. Üniversite, devekuşu üreticilerine yardımcı olmaya çalışıyor.

Tanıtım yapılamadı

Türkiye’de devekuşu yetiştiriciliğinin “entegre bir sanayi haline gelememesi”, devekuşu etinin tanıtımının yapılamaması bu konuda yatırım yapanların büyük kayıplarla karşılaşmalarına yol açtı.
Devekuşu çiftliklerinin önde gelenleri, Konya’daki Kontür, Çeşme’deki Kerasus, Nevşehir’deki Boy Besicilik ve Gaziantep’teki Sanko çiftlikleri, devekuşu ürünlerine olan talep yetersizliği nedeniyle üretimlerini büyük oranda durdurdular.

Şimdilerde devekuşunun derisinin işlenmesi ve ihracatı konusunda ciddi girişimler var. Ülkemizde ham devekuşu derisinin tanesi 60 dolardan ihraç edilebilmekte veya aynı fiyattan ülkemizdeki deri sanayicileri tarafından alınarak deri ürünlerine işlenebilmektedir. Fil ve timsah derisinden sonra en değerli derilerden biri olarak kabul edilen devekuşu derisi, lüks kadın çantası ve ayakkabısı yapımında kullanılıyor. Devekuşu yetiştiricileri derneği bu günlerde devekuşu yetiştiricilerinin sorunlarının çözümü ve devekuşu etinin değerlendirilmesi konusunda Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, Et Entegre tesisleri ve Deri Sanayicileri ile işbirliği konusunda yoğun çaba içinde

Kaynak:http://www.rotahaber.com