Ziraat Mühendisliği Platformu

ARPA
Kır, kırtaban arazilerde sulanmadan yetiştirilir. Derin, kuvvetli, humuslu veya tınlı topraklarda daha iyi verim olur.

AYÇİÇEĞİ
Derin, rutubetli ve humuslu toprakları sever. Kumlu topraklardan killi topraklara kadar geniş bir sınır içerisinde yetişebilmektedir. Toprak asit karakterli olmamalıdır. Toprak tuzluluğuna dayanıklılığı düşüktür. Toprağın geçirgenliği iyi olmalıdır. Kök yapısı uygun olduğu için kurak topraklarda da gelişir.

BAKLA
Derin, geçirgen, organik maddece zengin, killi-kumlu, killi-tınlı, pH’ sı 6,5-7,3 olan topraklar, bakla yetiştiriciliğine uygundur. Drenajı kötü ve su tutan topraklarda diğer bitkilerden daha iyi yetişir.

BUĞDAY
Buğday kır, kırtaban ve taban arazilerde yetiştirilmektedir. Fakat toprak istekleri oldukça yüksektir. İki hususa dikkat etmek gerekir. Besin maddesi ve rutubet durumu. Besin maddesince zengin, rutubeti iyi topraklarda daha iyi yetişir. Yüksek verim verir. Göllenmeden hoşlanmaz. Bu nedenle gevşek toprak ister. Fazla asitli topraklardan kaçınılmalıdır. Hafif ve orta kireçli topraklarda iyi buğday yetişir.

ÇELTİK
Pek seçici değilse de, derin, tınlı ve besin maddesince zengin topraklarda daha yüksek verim verir. Çeltik yetiştirilecek toprak, su tutması bakımından fazla geçirgen olmamalıdır. Tuza dayanıklıdır. pH sı 4,5-7,5 arasında olan topraklarda iyi yetişebilmektedir.

KAYISI
Derin kökleri olduğu için, derin, geçirgen, iyi havalanan, tınlı, tınlı-kireçli topraklarda en iyi şekilde yetişir. Taban suyuna çok hassastır. Çok nemli killi ağır ve asitli toprakları sevmez, çok fakir kuru topraklarda iyi gelişmez.

KİRAZ
Kiraz toprak yönünden seçicidir. İyi drene edilmiş, derin, verimli, havalandırmaya uygun, organik madde yönünden zengin ve yaz ayları boyunca sulanabilen topraklar, kiraz yetiştiriciliği için çok uygundur.
Taban suyunun yüksek olduğu yerlerde, kökler yüzeyde kalır ve zayıf olurlar. Bu gibi ağaçlar, kuraklıktan ve kış soğuklarından daha çok zararlanırlar. Çok kurak, kumlu, çakıllı ve fazla kireçli topraklar, kiraz için uygun değildir. Böyle topraklarda, meyve küçük kalır, meyve dalları seyrek olur, meyvenin kabuk çekirdek oranı artar. Ağır topraklarda kökler havalanamaz, ağaç zayıf gelişir, meyveler irileşemez ve olgunlaşmadan dökülür. Ayrıca böyle topraklarda ağaçlarda zamklaşma olur.

KURU FASULYE
Hemen hemen bütün topraklarda yetiştirilmesine rağmen derin, su tutması iyi, drene edilebilen, organik maddece zengin kumlu-tınlı toprakları sever. Asitli topraklardan hoşlanmaz. Fasulye yetiştiriciliğinde pH’nın 6,0-6,8 arasında olması istenir.
MISIR
Her tip toprakta yetişebilmekle beraber iyi havalanan, derin yapılı; humusca zengin, alüvyal toprakları sever. Tuzluluğun fazla olduğu topraklarda gelişmez. Toprakların drenajı yeterli değil ise drenaj kanalları ile fazla su uzaklaştırılmalıdır.

NOHUT
Değişik toprak tiplerinde yetişebilen bir kültür bitkisidir. Toprak farklılıkları bitki habitusunu etkiler. Yurdumuzda genelde kireçce zengin, eğimli arazilerde ekilmektedir. Kurağa toleransı fazla değildir. Nemi fazla sevmez. Toprk pH sının 6.0-9.0 arasında olması iyi bir verim için uygundur. Topraktaki alınabilir kalsiyumun fazlalığı da nohutun pişme özelliğini etkiler.

PAMUK
Pamuk sıcağı seven, 32 güney ve 47 kuzey enlemleri arasında kuru ve sulu şartlarda yetiştirilen bir bitkidir. Genellikle sulu şartlarda yetiştirilir. Toprak isteği bakımından fazla sorunlu olmamakla beraber süzek ve allüviyal topraklarda çok iyi yetişir. Toprak asitliği bakımından da toleranslıdır. Ph sı 6,5-7,5 olan topraklarda da yetişebilir.

PATATES
İyi kabartılmış, havadar, süzek ve derin yapılı topraklarda bol verimli, düzgün yumrulu ve kaliteli ürün alınır. Ağır yapılı topraklar patates için uygun değildir. Toprağın asitlik özelliği de gelişmeyi etkiler. Nötr topraklarda daha iyi gelişir. Asitlik derecesi düşük olursa hastalıklara hassasiyet artar. Serin ve ılıman iklimi seven patates çok sıcak ve çok soğuktan fazlasıyla etkilenir.

SUSAM
Toprak isteği bakımından seçici değildir. En iyi şekilde kumlu-killi alüviyal topraklarda yetişir. Orta derecede ağır, humuslu topraklarda iyi gelişmesine karşın fazla killi ve kireçli ağır toprakları sevmez. Yeni tarıma açılan fundalık arazilerde de susam, iyi gelişen bir bitkidir.

ŞEFTALİ
Şeftali süzek, kumlu, killi, tınlı, milli, çakıllı ve çabuk ısınan alüviyal toprakları sever. Toprak pH sının 6-7 arasında olması gerekir. Kumlu topraklarda fazla sulama ve iyi gübreleme ile şeftali yetiştirilebilir. Ağır nemli ve soğuk olan killi topraklarda şeftali sürgünleri iyi pişkinleşmediğinden kış soğuklarından zarar görerek zamklaşma başlar.

TÜTÜN
Kök sisteminin iyi havalana bilmesi için iyi havalanan, drenajı iyi, pH sı 5,5-6,5 olan topraklar tütün için uygundur. Şark tipi tütünler azotça fakir, potasyum ve diğer maddelerce zengin, orta ağırlıkta, yüzey profilli, killi, kumlu, kireçli, kalkerli topraklarda yetişebilir. Ege bölgesinde kır, kırtaban araziler en kaliteli tütün üretim alanlarıdır.